Zou jij een gewonde vliegenier hulp aanbieden?
Vandaag, 85 jaar geleden. Je bent inwoner van Zeist en het is paar weken na de capitulatie van Nederland. We spreken over 27 juni 1940, anderhalve maand na de meidagen van ’40. Direct na de overgave kwamen er duizenden Duitse soldaten in Zeist. Ook kwamen er druppelsgewijs honderden Zeistenaren die tijdens de mobilisatie opgeroepen waren en gevochten hadden in de meidagen van 1940 weer naar huis. Alles was nog onwennig.
In die periode waren er een aantal bosarbeiders aan het werk nabij de Krakeling. Ook het gebied waar de Duitsers een sperrgebiet hadden opgeworpen omdat het strategische lag tussen Zeist, vliegveld Soesterberg en de militaire terrein van de Leusterheide richting Den Treek. Het was einde middag, rond 16:15 toen er boven hun hoofd een luchtgevecht gaande was. Ze zagen een Duitse Messerschmitt Bf 109, opgestegen vanaf Fliegerhorst Soesterberg, jagen op een Blenheim IV lichte bommenwerper. Deze Blenheim R3731 met rompcode UX-Y was op de terugweg van een missie boven Duitsland en had nog even Soesterberg aangedaan ter verkenning. In die begindagen vlogen de Engelsen (het betrof het RAF 82 squadron) nog overdag voor grotere precisie.
Terwijl de aangeschoten Blenheim met haar drie bemanningsleden naar beneden tuimelde zagen de bosarbeiders in Zeist twee opvallende zaken. Ten eerste wist boordschutter Clark alsnog de Messerschmidt (dodelijk) te raken waarop die crashte, maar ook dat een bemanningslid, Observer Sgt Stanley wist te springen, slechts paar honderd meter boven de grond. De Blenheim crashte om 16:20 nabij Woudschoten (KNVB terrein) en piloot Percy en radio-man/boordschutter Clark kwamen om. Zij werden later begraven in Zeist.
De bosarbeiders spoedden naar Stanley en maanden hem over een hek te klimmen. Wat er toen gebeurde is erg interessant en lastig om je in te verplaatsen. Er ontstond onenigheid over hoe te handelen tussen de bosarbeiders. Op hulp stond immers de doodstraf. Hoe dit afloopt en verdere details kom ik binnenkort op terug, maar wil vandaag al wel stilstaan bij de omgekomen vliegeniers en de crash(es) van 27 juni 1940.
Het onderzoek moet nog beginnen, maar ik wilde vandaag, precies 85 jaar later wel stilstaan bij deze crash.
Tips? Mijn onderzoeksrapport (offline) is al vrij groot, maar ik kan altijd meer verhalen, anekdotes en tips gebruiken. Schroom niet ze door te geven door een berichtje te sturen. Dat kan via deze site, de social media of via luchtoorlog@gmail.com
Voorlopige dossierpagina vind je hier.
